W wyroku z 20 kwietnia 2023 r. w polskiej sprawie C‑282/22 Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej  uznał, że udostępnienie infrastruktury do ładowania i ładowanie samochodów elektrycznych stanowi na gruncie ustawy o VAT dostawę towarów.

Sprawa dotyczyła sporu jaki powstał w wyniku interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej. Z wnioskiem o interpretację wystąpiła spółka, który zamierzała rozpocząć działalność polegającą na instalowaniu i eksploatacji ogólnodostępnych stacji ładowania pojazdów elektrycznych. Świadczenia realizowane przez spółkę miały obejmować co do zasady następujące czynności:

1) udostępnienie urządzeń do ładowania (w tym integrację ładowarki z systemem operacyjnym pojazdu),

2) zapewnienie przepływu energii elektrycznej o odpowiednio dostosowanych parametrach do akumulatorów pojazdu elektrycznego, a także,

3) niezbędne wsparcie techniczne dla użytkowników pojazdów.

4) udostępnienie specjalnej platformy, strony internetowej lub aplikacji, za pomocą której poszczególni użytkownicy, w ramach korzystania ze stacji ładowania, będą mieli możliwość rezerwacji danego konektora, podglądu historii zrealizowanych transakcji oraz dokonanych płatności.

W związku z powyższym spółka uznała, że całość świadczeń realizowanych przez nią świadczeń na rzecz użytkowników stacji stanowi jedną czynność podlegającą opodatkowaniu, tj. odpłatne świadczenie usług, ponieważ:

• z perspektywy użytkowników poszczególne czynności realizowane przez Spółkę stanowią jedną usługę nabywaną od spółki,
• głównym celem przyświecającym poszczególnym użytkownikom jest skorzystanie ze specjalistycznych urządzeń stacji ładowania, co umożliwia im szybsze i bardziej efektywne naładowanie akumulatora,
• wszystkie dodatkowe czynności mają na celu wyłącznie umożliwienie, skorzystania z urządzeń stacji ładowania lub zwiększenie atrakcyjności oferty spółki w zakresie usług ładowania,
• użytkownicy nie są w żaden sposób obciążani z tytułu dodatkowych świadczeń towarzyszących ładowaniu na stacji ładowania.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie zgodził się z takim stanowiskiem. W jego ocenie czynności dokonywane przez spółkę należało rozdzielić na dwie części – związane z dostawą energii elektrycznej (tj. udostępnienie urządzeń do ładowania, samą dostawę energii elektrycznej oraz wsparcie techniczne) oraz niezwiązane z dostawą energii elektrycznej (tj. udostępnienie platformy/strony internetowej/aplikacji czy e-portfela).

Ostatecznie spór trafił przed Naczelny Sąd Administracyjny, który zawiesił postępowanie w sprawie i wystąpił do TSUE z pytaniem prejudycjalnym, czy świadczenie realizowane przez spółkę stanowi dostawę towarów czy świadczenie usług.

Ostatecznie Trybunał Sprawiedliwości rozstrzygnął wątpliwości i orzekł, że jedno złożone świadczenie składające się z:

• udostępnienia urządzeń do ładowania pojazdów elektrycznych (w tym integracji ładowarki z systemem operacyjnym pojazdu),
• zapewnienia przepływu energii elektrycznej o odpowiednio dostosowanych parametrach do akumulatorów tego pojazdu,
• niezbędnego wsparcia technicznego dla zainteresowanych użytkowników oraz
• udostępnienia aplikacji informatycznych umożliwiających zainteresowanemu użytkownikowi rezerwację konektora, podgląd historii transakcji oraz wpłatę środków gromadzonych w portfelu cyfrowym celem wykorzystania do płatności za ładowanie.

– jest na gruncie VAT dostawą towarów.

Z pozoru spór może wydawać się błahy jednak z punktu widzenia podatku VAT ma istotne znaczenie. Rozstrzygniecie wpływa bowiem na moment powstania obowiązku podatkowego, który dla dostaw energii elektrycznej określony jest w sposób szczególny, na właściwe określenie miejsca opodatkowania takiego świadczenia oraz termin wystawiania faktury VAT.